Hikaye İNTERNETTEN

Cesur Soytarı

Bir binanın bodrum katında yaşıyordu. Bir oda bir mutfak geçinip gidiyordu. Ağzı yok, dili yok. Biraz korkaktı yüreğince değil sözünde. O da gülmek isterdi şu dışarıda akıp gitmekte olan zamana bir şeyler katıp neşeli anlar yaşamak. Ama bir türlü olmadı yapamadı. Ne istediyse geri tepti. Bir sevdiği olsun istedi, bu yalnız odaların sessizliğinden onu kurtaracak gece, gündüz uykulu uykusuz mutlu olmasını sağlayacak. Olmadı, görünüşü engel oldu yalnızlığından kurtulma çabalarına. Arkadaşlarıyla bir sevgiliden öte olmak istedi. Dert dinledi, yedirdi, içirdi, derman olmak istedi hem kendine hem kendine yakın gördüklerine. Ama yine olmadı. Üstlerine titredikçe onlar bir adım geri çekildi. Onların söylediklerine kahkahalar attı. Ama her sözü aşağılandı ve alay konusu edildi. Belki boştu sözleri beklide kelimelerinde bir anlam yoktu ama anlatmak istedikleri koca bir ömrün küçük serzenişleriydi. Acılarını sakladı dert olmasın sevdiklerinin yüreklerine, her cümlesi karşısındakine umut vermek içindi yarına, düne ve bugüne. Yanlış adamları örnek almıştı ama bunun sebebi doğru olandan şaşmak için değildi kollanmak, sahip çıkan bir yüz bulmak içindi. Arkasında birilerinin olması hoşuna gidiyordu. Sahipsiz olmadığını göstermek istiyordu. Karşısına geçip onu aşağılayan şu kısa, iri yarı, kıl yumaklı, bir deri kemik olan dost saydıklarına. Kimse bilmiyordu eve gittiğinde gözyaşlarının sel olduğunu ve belli etmemek için kendine her saat başı yüzünü yırtarcasına yıkadığını. Cahil değildi, hatta bildiği bir şeylerde âlimdi. Ne yaptıysa değiştiremedi kaderini, baktı ki olmayacak boyadı yüzünü rengarenk burnunda kırmızı bir nokta kendini dışarı attı. Onu hor gören insanların karşışsına çıktı. İşte artık sizin istediğiniz biri oldum. Ben soytarı, yani sizin boy aynanız işte size sizi gösteriyorum…

SOYTARI

Bir derdi vardı yüzünün ardında kalan
Sözleri ne anlam ifade eder bilmeden söylese de
Bilirdi dikine gitmesini kalsa da sancısı
Ne yazık hep yalaka kaldı sigarasızcasına
Kalıbına sığacak kadar büyük değildi cesareti
Bir derdi vardı onu yalnız bırakırcasına
Onu istemediği şeylere zorlayan
Bağırması gereken şeylerde suskun kalan
Puşta namussuza arsız olana
Gözleri yaş pınarı gözleri kaçak
Yalnızlıktan uzak hovarda
Kardeşçe kalabalık kalan sevdalara
Rivayet kalan insanlara susurcasına